Van 1999 tot 2010 leerling aan het instituut voor Kunstambachten (I.K.A) te Mechelen, afdeling glaskunsten. Het is de eerste kennismaking geweest met vormgeving, beeldende kunst en glas. Het beviel en heeft me gebeten als een microbe. Nooit verwachtte ik dat een kunstenaar het harde-, onbuigzame-, fragiele- en transparante glas kon vervormen, gieten, blazen en vormgeven naar eigen creatie.
Het was magie.
Als leek werd ik opgevangen door een groot kunstenares en docente Miloslava Svobodova. Spijtig dat zij een jaar later met pensioen ging en enkele jaren later afscheid van ons nam, maar mijn weg werd door haar uitgestippeld.
Mijn beroepsleven staat ver af van kunst, hoewel ik hiervoor de nodige creativiteit aan de dag moet leggen, is glaskunst een uitdaging die ik nooit uit te weg ben gegaan. De vastberadenheid en doorzetting zijn twee elementen die gelijklopend zijn met mijn beroepsleven en mijn obsessie voor glas.
Het is een zoektocht naar schoonheid en sierlijkheid van dit ondoorgrondelijke materiaal dat er steeds anders gaat uitzien op ieder moment van de dag. Licht is een cruciale factor naar het beleven van het kunstwerk en het wordt als het ware gedragen door dit licht. Zo brengt dit harde glas het kunstwerk tot leven en geeft veel afwisseling, zoals het streven in ons eigen leven zelf.
De beoefende discipline is vooral glasblazen en vormsmelten. Het zijn twee technieken die onuitputtelijk zijn qua vormgeving en vervolmaking. Kunst en ambacht gaan hand in hand. De techniek is noodzakelijk maar is geen uitgangspunt. Het is een hulpmiddel om het idee tot stand te brengen.
De thema's zijn zeer uiteenlopend en kunnen gaan van het onderwerp de mens, insecten, abstracten, ... , afhankelijk van het gevoel op het ogenblik van de creatie. Het werk moet sierend door zijn eenvoud en toch de juiste uitstraling hebben. De ideeën moeten groeien zonder invloed van externe factoren.